Հովհաննես Թումանյան՝ Հայոց լեռներում
Հայոց լեռներում Մեր ճամփեն խավար, մեր ճամփեն գիշեր,Ու մենք անհատնումԷն անլույս մըթնումԵրկա՜ր դարերով գընում ենք դեպ վերՀայոց լեռներում,Դըժար լեռներում։ Տանում ենք հընուց մեր գանձերն անգին,Մեր գանձերը ծով,Ինչ որ դարերովԵրկնել է, ծընել մեր խորունկ հոգինՀայոց լեռներում,Բարձըր լեռներում։ Բայց քանի անգամ շեկ անապատիՕրդուները սևԻրարու ետևԵկա՜ն, զարկեցին մեր քարվանն ազնիվՀայոց լեռներում,Արնոտ լեռներում։ Ու մեր քարվանը շըփոթ, սոսկահար,Թալանված, ջարդվածՈւ … Շարունակել կարդալ Հովհաննես Թումանյան՝ Հայոց լեռներում
0 մեկնաբանություն