Կարդում ենք արևմտահայերեն, առակներ

Կարդում ենք արևմտահայերեն, առակներ

1ԱՌԻՒԾԸ ԵՒ ՄԱՐԴԸ (արևմտահայերեն)

Զօրաւոր առիւծ մը, որ նստած էր ժայռի մը վրայ, կը տեսնէ որ գազաններըսարսափահար կը վազէին։ Առիւծը կը հարցնէ, թէ ինչո՞ւ կը փախէին եւորմէ՞ կը վախնային։—Դուն ալ փախիր,- կ’ըսեն,- որովհետեւ մարդը կու գայ։—Ո՞վ է մարդը,- կը հարցնէ Առիւծը,- եւ ի՞նչ է անոր ուժը, որ կը փախիքանկէ։—Կու գայ եւ քեզի ալ կը վնասէ,- կ’ըսեն։Իր ուժերուն վստահ՝ Առիւծը կը մնայ իր տեղը։ Եւ ահա կու գայ հողագործմարդ մը։—Եկուր կռուինք,- կ’ըսէ հպարտ Առիւծը։—Շատ լաւ,- կ’ըսէ մարդը,- բայց քու զէնքերդ հետդ են, մինչ իմիններստունն են։ Քեզ կապեմ, որպէսզի չփախիս, իսկ ես երթամ եւ բերեմ զէնքերս,որպէսզի կռուինք։Առիւծը կ’ըսէ.—Երդում ըրէ, որ պիտի գաս եւ ես կ’ընդունիմ ըսածդ։Մարդը երդում կ’ընէ եւ Առիւծը կը համաձայնի կապուիլ։Մարդը կը հանէ պարանը եւ Առիւծը պինդ կը կապէ կաղնիի ծառին, ապածառէն կը կտրէ հաստ ճիւղ մը եւ կը սկսի զարնել Առիւծին։Առիւծը կը գոչէ.—Աւելի զօրաւոր եւ անխնայ զարկ կողերուս, որովհետեւ այս խելքիս միայնայսպիսի ծեծ կը վայելէ։

Առյուծը և մարդը (արևելահայերեն)

Զորավոր առյուծը, որ նստած էր ժայռի վրա,տեսնում է որ գազանները սարսափահար վազում էին։Առյուծը հարցնում է, ինչու՞ են փախնում և ումից ես վախենում։-Դու էլ փախիր,-ասում են- որովհետև մարդը գալիս է ։—Ո՞վ է այդ մարդը,-հարցնում է Առյուծը,-և ինչ է նրա ուժը, որ փախնում էք իրենից-Կգա և քեզ կվնասի-ասում ենԻր ուժերին վստահ առյուծը մնում է իր տեղը։Եվ գալիս է հողագործ մի մարդ։-Դու եկար արդեն-ասում է հպարտ առյուծը-Շատ լավ,-ասում է մարդը,- բայց քո զենքերդ քո մոտ են, մինչ իմ զենքերը տանն են։Քեզ կապեմ,որպեսզի չփախչիս, իսկ ես գնամ և բերեմ զենգերս, որպեսզի կռվենք Առյուծը ասում է․-Երդվիր,որ կգաս և ես կնդունեմ քո ասածը։Մարդը երդվում է և առյուծը նույնպես համաձայնվում է։Մարդը հանում է պարանը և Արյուծին կապում կաղնիի ծառից, ապա ծառն կրտում է հաստ ճյուղերի և Առյուծը սկսում է զայրանալ։Առյուծը գոչում է․-Ավելի զորավոր և անխնա խփիր իմ կողմերին , որովհետև այս խելքից միայն այսպիսի ծեծն է ինձ արժանի։

ԻՆՉՊԷՍ ՉԱՓԵՍ, ԱՅՆՊԷՍ ԱԼ ԿԸ ՉԱՓՈՒԻՍ (արևմտահայերեն)

Տղայ մը օր մը կը զայրանայ իր ծերացած հօրմէն, զայն կ՚առնէ ուսին, կըտանի անտառ մը, հոն կը ձգէ ու տուն կը դառնայ։Տարիներ ետք կ’ամուսնանայ, որդի մը կ՚ունենայ, կը խնամէ ու կը մեծցնէզայն։ Սակայն, այս տղան ալ հօրը պէս երախտամոռ* կ՚ըլլայ։Օր մըն ալ, երբ ասոր ալ սիրտը կը նեղուի, կ՚առնէ հայրը ուսին ու սարն իվեր կը բարձրանայ։—Տղա՛ս, զիս հոս ձգէ ու ե՛տ գնա,— կ՚ըսէ հայրը։—Իսկ ինչո՞ւ ճիշդ հոս,— կը հարցնէ տղան։—Ես հայրս մինչեւ այս ծառն եմ բերած,— կը պատասխանէ հայրը հոգոցհանելով։Կազմող եւ մշակող՝ Արմէն ՍարգիսեանԱրեւելահայերէնէ արեւմտահայերէնի վերածեց՝ Արթուր Անդրանիկեան

Ինչպես չափես այնպես էլ կչափվես (արևելահայերեն)

Տղան մի օր զայրանում է իր ծերացած հոր վրա, վերցնում է ուսերի վրա, գնում անտառ, թողնում այնտեղ և հետ կվերադառնում։ Տարիներ հետ կամուսնանա, որդի կունենա, կխնամի ու կմեծացնի իրեն։ Օր կլինի, որ նրա սիրտը նեղվի, հորը  կառնի ուսին և սարը կբարձրանա։-Տղաս, ինձ իջեցրու ու ետ գնա-ասում է հայրը-Իսկ ինչու հենց այստեղ,-հարցնում է տղան-Ես հորս մինչև այստեղ եմ բերել, – պատասխանեց հայրը հոգոց հանելով

ՈՒԽՏԱՒՈՐ ԱՂՈՒԷՍԸ (արևմտահայերեն)

Օր մը Աղուէսը կ՚ ըսէ Աքլորին.-Ի՜նչ աղուոր ու անոյշ կ’երգես, ո՜վ Աքլորիկ։ Երանի՜ գիշեր-ցերեկ հոսնստէի ու անոյշ ձայնդ լսէի։ Ափսո՜ս, որ վաղուընէ պիտի զրկուիմ քեզլսելու հաճոյքէն. մեղաւորս Սուրբ Կարապետ ուխտի պիտի երթայ։Սիրունի՛կ Աքլոր, կը խնդրեմ զիս հաւնոց առաջնորդ է, որպէսզի մեղքերուսհամար թողութիւն խնդրեմ հաւերէն։Այս քաղցր խօսքերէն Աքլորին սիրտը կը կակուղնայ ու ան կ’ըսէ.-Երթանք, քեզի ցոյց տամ հաւանոցը:Աղուէսը Աքլորին ետեւէն կը մտնէ հաւաբուն, կը խեղդէ բոլոր հաւերը ուկ’ուտէ զանոնք, յետոյ ալ կ’ուտէ Աքլորը անոր ըսելով.-Իմ սիրունի՛կ Աքլոր, գիտե՞ս, թէ ի՜նչ դժուար պիտի ըլլար ՍուրբԿարապետ անօթի փորով ուխտի երթալը…Կազմող եւ մշակող՝ Արմէն ՍարգիսեանԱրեւելահայերէնէ արեւմտահայերէնի վերածեց՝ Արթուր Անդրանիկեան

ՈՒխՏԱՎՈՐ ԱՂՈՒՍԸ(արևելահայերեն)

Մի օր Աղուսը ասւմ է Աքլորին․-Ինչ գեղեցիկ և անուշ ես երգում, դու Աքլորիկ։Երանի գիշեր-ցերեկ այստեղ նստեի և անուշ ձայնդ լսեի։Ափսոս, որ վաղուց չէի լսում քո ձայնը․ Մեղավոր եմ, Սուրբ կարապետի ուղտի պետք է գնաի։Սիրունի՛կ Աքլոր, խնդրում եմ մեզ բնակարան տաս , որպեսզի մեղքերիս ամար թողութևին խնդրեմ հայերեն։-Այս քաղցր խոսքերն Աքլորի սիրտը փափկեցնում է և նա ասում է․-Գնանք քեզ ցույց տամ բնակարանը։Աղուսը աքլորի հետևից մտնում է բնակարան,նա խեղդում է բոլոր հայերին և ուտում նրանք իսկ հետո ուտում Աքլորին, ասելով․-Իմ սիրունիկ Աքլոր, գիտե՞ս, թե ինչքան դժվար պետք է լինի Սուրբ Կարապետ անօթի կուշտ փորով գնալը․․․․